In 2002 maakte ik kennis met het competentiemodel en gebruik van het kernkwadrant van Daniel Ofman. Het doel hiervan is mensen bewust(er) te laten worden van eigen kwaliteiten, contratalenten en valkuilen. Volgens de bedenker Daniel Ofman zijn kernkwaliteiten of competenties kenmerkend voor het maatschappelijk functioneren van een persoon. Het bij de begeleiding onderzoeken van de sterke kanten en het bewust maken van mindere kwaliteiten geven de werknemer inzicht in zijn of haar mogelijkheden en vergroten het zelfvertrouwen. Dit alles met het doel tot volwaardige arbeidsparticipatie, betaald dan wel onbetaald.
Deze gedachtegang heeft mij altijd erg geïnspireerd. Uit ervaring weet ik dat mensen geneigd zijn eigen kwaliteiten als vanzelfsprekend te beschouwen en soms niet als een waardevolle eigenschap van zichzelf te zien.
‘Luisteren naar anderen, dat is toch normaal. Dat doet iedereen…’
In de loop van mijn werkzame leven merkte ik dat het benoemen van eigen kwaliteiten steeds belangrijker werd. Overal wordt nu ‘verwacht’ dat iemand zichzelf weet te presenteren: als je ergens binnenkomt, tijdens een sollicitatiegesprek of tegenwoordig op sociale media (linkedIn). Overheidsinstanties spelen hier op in door mensen naar een zogeheten ‘elevator pitch’ te vragen. Dit is een korte en bondige presentatie door de persoon van zichzelf.
Tijdens het begeleiden van personen maak ik gebruik van competentiegerichte coaching en de bijbehorende STARR-methode, opdat zij zelf de antwoorden vinden op de volgende vragen:
- Wie ben ik?
- Wat kan ik?
- Wat wil ik?
- Wat doe ik?
Ik geloof in een verband tussen de drie componenten denken, voelen en doen, waaruit zijn voortvloeit. Mensen leven met kernovertuigingen (paradigma’s) die hen motiveren en/of belemmeren om stappen te zetten:
- ‘Wat er ook gebeurt, komt er gek genoeg altijd een oplossing voor mijn problemen.’
- ‘Ik ben te ziek en kan niets meer, welke werkgever zit op mij te wachten?’
- ‘Ik ben door werkgevers afgeschreven, ze willen me niet meer.’
Het doorbreken van belemmerende overtuigingen/ paradigma’s kan volgens mij alleen gebeuren door het opdoen van nieuwe (positieve) ervaringen. Het (opnieuw) zien van mogelijkheden zorgt ervoor dat men stappen durft te zetten. Hierbij kan ik behulpzaam zijn. Ik wil dat mensen ondanks mogelijke belemmering of beperkingen (weer) in zichzelf gaan geloven, op hun eigen kwaliteiten gaan vertrouwen en zo hun eigen verantwoordelijkheid nemen. Ik vind het prachtig wanneer dit gebeurt en ik mijn bijdrage hieraan kan leveren.